TAJUK
2 : GURU DAN PERUNDANGAN
PENGENALAN
Guru ialah penjawat awam yang perlu mematuhi semua etika
penjawat awam sepertimana yang termaktub di dalam Tatakelakuan (code of
conducts) bagi semua penjawat awam seperti yang diperuntukkan di bawah
peraturan 4 Bab D, Perintah Am (Warta kerajaan P.U.(A)395 pindaan 2002). Tujuan
utama peraturan adalah untuk menjaga imej kerajaan khasnya dan Perkhidmatan
Awam amnya. Tindakan tatatertib merupakan langkah yang perlu diikuti bagi
menghukum pegawai awam yang didapati melanggar mana-mana peraturan supaya dapat
memperbaiki tingkah laku mereka pada masa hadapan dan pada masa yang sama dapat
dijadikan panduan kepada orang lain. Di antara peraturan tersebut dan berkaitan
dengan tugas seorang guru adalah seperti di bawah. Peraturan-Peraturan
Pegawai Awam (Kelakuan dan Tatatertib) 1993, (Pindaan) 2002 (P.U.A.246).
yang telah mula diKuatkuasakan pada 20.6.2002, antara peraturan yang dimasukkan
dalam peraturan ini adalah seperti yang berikut:
·
Jenis-jenis tindakan tatatertib yang
boleh diambil terhadap pegawai yang melakukan kesalahan
PERATURAN 3A
Penjawat awam wajib mematuhi peraturan-peraturan yang telah
ditetapkan dan tindakan tatatertib boleh dikenakan kepada pegawai yang ingkar.
PERATURAN 3B
Seseorang pegawai dikehendaki memberi aku janji sebagaimana
yang diperuntukkan dalam Peraturan-Peraturan Pegawai Awam (PU.A.176) Lantikan,
Naik Pangkat dan Penamatan Perkhidmatan.
PERATURAN 3C
Menjadi tanggungjawab seseorang pegawai untuk menjalankan
kawalan dan pengawasan tatatertib ke atas pegawai bawahannya dan mengambil
tindakan yang sesuai dengan segera terhadap mana pegawai yang melanggar
mana-mana peruntukan peraturan-peraturan ini.
Pegawai yang gagal menjalankan kawalan dan pengawasan atau
gagal mengambil tindakan terhadap pegawai bawahannya yang melanggar mana-mana
peruntukan peraturan-peraturan ini hendaklah disifatkan cuai dan tidak
bertanggungjawab dan dia boleh dikenakan tindakan tatatertib.
Peraturan 4 (1)
1.
Seseorang pegawai hendaklah pada setiap masa memberikan taat
setianya kepada Yang di- Pertuan Agong, Negara dan Kerajaan.
2.
Pegawai hendaklah sentiasa menjaga, memelihara dan
mempertahankan kedaulatan dan maruah negara, hormat dan patuh kepada
undang-undang serta berusaha untuk berbakti kepada negara. Antara contoh
pelanggaran peraturan 4(1) adalah seperti berikut:
·
Bersubahat dengan musuh negara
·
Membocorkan rahsia Kerajaan.
·
Memburuk-burukkan serta memperkecil-kecilkan dasar serta
tindakan Kerajaan.
·
Menjadi Anggota Jemaah Islamiah
·
Menyertai Kesatuan Militan Malaysia
Peraturan 4(2) Seseorang pegawai tidak boleh:
·
membelakangkan tugas awamnya demi kepentingan peribadinya
·
berkelakuan dengan sedemikian cara yang mungkin menyebabkan
kepentingan peribadinya bercanggah dengan tugas awamnya
·
berkelakuan dengan apa-apa cara yang mungkin menyebabkan
syak yang munasabah bahawa
·
seseorang pegawai tidak boleh berkelakuan dengan cara yang
boleh memburukkan /mencemar nama baik perkhidmatan awam
·
seseorang pegawai tidak boleh kurang cekap atau kurang
berusaha
·
seseorang pegawai tidak boleh tidak jujur atau tidak amanah
·
seseorang pegawai tidak boleh tidak bertanggungjawab
·
membawa atau cuba membawa apa-apa bentuk pengaruh atau
tekanan luar
·
membantah atau melawan pegawai atasan
·
cuai dalam melaksanakan tugasnya
PERATURAN 7: Menyalahgunakan Dadah, Perkhidmatan Pegawai
Boleh ditamatkan Atas Kepentingan Awam [Peraturan 49]
·
Sekiranya pegawai mencapai umur persaraan pilihan. Contoh
pelanggaran peraturan 7 adalah menghisap ganja, morfin, heroin atau menagih
dadah.
PERATURAN 9 : Menerima/ Memberi Keraian
·
Seseorang penjawat awam tidak boleh menerima / memberi
keraian sekiranya keraian itu dapat dengan apa-apa cara mempengaruhi tugas
rasmi kerana ini bercanggah Peraturan 4. Contoh pelanggaran peraturan 9 pula
adalah seperti kontraktor meraikan ketua jabatan yang menjadi ahli lembaga
tender seperti [keraian = belanja makan, hotel, tambang bercuti dan lain-lain].
PERATURAN 11 : Menyenggara Taraf Hidup Melebihi Emolumen/
Pendapatan Yang Sah.
Seseorang pegawai tidak boleh;
·
menyenggara taraf hidup melebihi emolumen/ pendapatan yang
sah.
·
menguasai/memiliki sumber kewangan atau harta yang tak
seimbang atau tak munasabah dengan emolumen/ pendapatan yang sah.
PERATURAN 12 : Meminjam Wang/ Menjadi Penjamin Tidak Boleh
Meminjam Wang / Menjadi Penjamin Kepada Mana-Mana Orang.
PERATURAN 13 : Keterhutangan Kewangan yang Serius
·
Peraturan 13.(1)Seseorang pegawai tidak boleh dengan apa-apa
cara menyebabkan dirinya berada dalam keterhutangan kewangan yang serius.
·
Seseorang pegawai hendaklah disifatkan sebagai berada dalam
keterhutangan kewangan yang serius jika (a) agregat hutang dan nilai tanggungan
tidak bercagarnya pada bila-bila masa tertentu melebihi 10 kali
emolumen bulanannya.
PERATURAN 16 : Tidak Boleh Terlibat Dalam Pasaran Hadapan
PERATURAN 18 : Penerbitan Buku dan Karya
·
Seseorang pegawai juga tidak boleh menerbitkan atau menulis
buku, makalah atau karya lain berdasarkan maklumat rasmi terperingkat. Antara
CONTOH PELANGGARAN PERATURAN 18 adalah seperti menulis/menerbit buku dengan
menggunakan maklumat rasmi terperingkat (rahsia besar, rahsia dan sulit).
PERATURAN 20 : Penyunting Akhbar/Majalah/Jurnal
·
Seorang penjawat awam adalah tidak boleh menjadi penyunting
akhbar/
·
majalah/jurnal kecuali, penerbitan
·
Jabatan
·
Profesional
·
Pertubuhan sukarela yang tidak bercorak politik
·
Diluluskan secara bertulis oleh ketua jabatan
PERATURAN 6 : Pakaian
Antara contoh pelanggaran Peraturan 6 adalah seperti;
·
Memakai singlet atau baju-T, tanpa kolar
·
Memakai sarong, seluar pendek dan lain-lain
Rumusan
Guru merupakan seorang penjawat awam yang memegang amanah
yang dipertanggungjawabkan kepadanya oleh kerajaan. Sebagai penjawat awam, guru
perlu menunjukkan darjah profesional yang tinggi disamping sentiasa bertindak
dan berkelakuan sepertimana yang dikehendaki oleh segala peraturan kelakuan dan
tatatertib yang termaktub di dalam perintah am.
AKTA PENDIDIKAN
Akta Pendidikan 1996
·
merupakan lanjutan dan pembaharuan dari Akta Pelajaran
1961.
·
bertujuan memantapkan sistem pendidikan kebangsaan sejajar
dengan kehendak dan cita-cita Malaysia untuk menjadi pusat
kecemerlangan pendidikan yang bermutu tinggi dan bertaraf dunia.
·
Akta ini berpaksi kepada perakuan-perakuan utama Penyata
Razak 1956 yang menjadi asas dasar pendidikan kebangsaan.
·
Akta baru ini juga banyak mengekalkan peruntukan yang masih
relevan daripada Akta Pelajaran 1961.
Tujuan penggubalan Akta Pendidikan 1996 adalah untuk;
·
memperluaskan skop dan memperkenalkan
perundangan mengenai pendidikan.
·
Untuk memantapkan lagi sistem pendidikan kebangsaan bagi
generasi muda sejajar dengan aspirasi negara menjadikan Malaysia sebagai pusat
kecemerlangan pendidikan yang bermutu tinggi.
·
Untuk menggariskan perundangan yang
berkaitan dengan bidang pendidikan.
·
mencakupi perundangan pada tahap prasekolah hingga
tahap pendidikan tinggi termasuk kerajaan
dan sawasta.
·
memperkukuhkan kedudukan bahasa kebangsaan sebagai
bahasa pengantar utama.
·
penyelarasan semua jenis kurikulum kategori
sekolah melalui kurikulum kebangsaan.
·
menggunakan sistem penilaian dan peperiksaan yang
sama.
·
Pendidikan Islam diperluaskan untuk
pelajar Islam.
·
memperluaskan bidang kuasa Menteri Pendidikan.
·
mempertingkatkan pendidikan teknikal.
·
memperkukuhan latihan perguruan.
·
pendidikan swasta yang lebih sistematik.
·
memperkukuhkan kedudukan bahasa suku kaum.
Antara kandungan Akta Pendidikan 1996
·
Seksyen 16: telah memberikan kategori kepada sekolah di
Malaysia, tiga kategori iaitu kerajaan, bantuan kerajaan dan swasta.
ini boleh menampung dengan jelas keperluan kelas tingkatan 6, kelas matrikulasi
dan sebagainya.
·
Seksyen 17(2), memperuntukkan Bahasa Kebangsaan sebagai
mata pelajaran wajib di semua sekolah.
·
Seksyen 18 memperuntukkan semua sekolah perlu mengikut kurikulum
kebangsaan melainkan yang dikecualikan.
·
Seksyen 19 memperuntukkan semua sekolah menyediakan
pelajar untuk Peperiksaan Awam, melainkan yang dikecualikan.
·
Seksyen 21 memberi kuasa kepada Menteri untuk
menubuh dan menyenggara tadika.
·
Seksyen 37 dan seksyen 38 membolehkan politeknik
mengadakan kursus pengajian atau program latihan bersamaperingkat sijil atau
lain-lain kelayakan dengan mana-mana universiti atau institusi pendidikan lain.
·
Seksyen 47 (1), membolehkan maktab perguruan (maktab
pendidikan) mengadakan kursus peringkat ijazah, diploma atau sijil dan mengadakan
program kerjasama dengan universiti atau institusi pendidikan tinggi lain.
·
Seksyen 40, yang membolehkan Menteri mengadakan kelas
pendidikan khas di sekolah khas atau di mana-mana sekolah rendah atau
menengah.
·
Seksyen 50 memperuntukkan supaya Pendidikan Islam
wajib diajar di semua sekolah termasuk sekolah swasta bila terdapat 5 atau
lebih pelajar Islam.
·
Seksyen 69 semua pihak yang menganjurkan peperiksaan
awam perlu mendapatkan kebenaran dari Pengarah Peperiksaan terlebih dahulu.
·
Seksyen 77 menjelaskan bahawa isntitusi pendidikan
swasta yang menjalankan program "twinning" dan "lingkage"
hendaklah mendapat kebenaran bertulis dari Menteri terlebih dahulu.
Rumusan
Akta Pendidikan merupakan asas kepada Sistem Pendidikan
Kebangsaan yang di dalamnya terkandung segala pekara yang berkaitan dengan
pendidikan Negara yang bertunjangkan falsafah pendidkan kebangsaan. Kefahaman
seseorang guru tentang kepentingan akta ini
adalah amat mustahak ketika menjalankan tugas sebagai
seorang pendidik supaya selari dengan hasrat, visi dan misi kementerian
pendidikan dan kerajaan amnya.
Akta Orang Kurang Upaya (Akta OKU 2008)
Orang Kurang Upaya (OKU) adalah sebahagian daripada masyarakat.
Mereka turut menyumbang kepada pembangunan dan kemajuan negara. Sehubungan itu,
adalah menjadi tangungjawab kerajaan untuk memastikan kebajikan dan
kesejahteraan hidup mereka turut dijaga.
Akta Orang Kurang Upaya 2008 (Akta OKU 2008) diperkenalkan
berasaskan kepada konsep hak asasi manusia untuk memastikan hak orang kurang
upaya seperti masalah fizikal, penglihatan, pendengaran, percakapan dan masalah
pembelajaran turut sama mempunyai hak seperti mana orang normal. Akta ini
memperuntukkan perihal berkaitan dengan pendaftaran, perlindungan,
pemuliharaan, pembangunan dan kesejahteraan OKU serta penubuhan Majlis
Kebangsaan bagi OKU. Akta ini telah telah diluluskan oleh parlimen pada 10
Disember 2007 dan dikuatkuasakan pada 7 Julai 2008. Pihak kerajaan juga
menumpukan kepada dua sasaran utama iaitu kebolehakasesan dan pekerjaan.
Matlamat Akta OKU 2008
Perundangan negara untuk OKU merupakan satu langkah yang
berkesan untuk menyediakan polisi kebangsaan bagi orang kurang upaya. Langkah
ini bukan sahaja bagi melindungi hak asasi bagi OKU tetapi juga turut
menyediakan ruang untuk melaksanakan hak-hak supaya mereka dapat diintegrasikan
ke dalam masyarakat keseluruhannya.
Tafsiran Orang Kurang Upaya (OKU) mengikut akta OKU 2008
adalah termasuk mereka yang mempunyai kekurangan jangka panjang dari segi
fizikal, mental, intelektual atau deria yang menyebabkan mereka menghadapi
pelbagai halangan lalu menyekat penyertaan mereka yang sepenuh dan berkesan
dalam masyarakat.
Akta OKU 2008 digubal untk melindungi hak-hak orang kurang
upaya. Undang-undang ini dengan jelas menyatakan orang kurang upaya mempunyai
hak yang sama dengan orang lain. Akta ini turut memberikan peluang kualiti
kehidupan yang lebih baik dengan menyediakan kemudahan akses kepada perkara
berikut:
Tempat dan Perkhidmatan
·
OKU harus mempunyai hak untuk akses dan menggunakan
kemudahan awam, amenity, perkhidmatan dan pembangunan awam yang sama dengan
orang normal.
·
Kerajaan perlu mempastikan kesemua kemudahan awam, amenitii,
perkhidmatan dan bangunan direka bentuk mengikut kesesuaian atau mesra pengguna
dengan OKU.
·
Pengangkutan awam
·
OKU harus mempunyai hak untuk akses kepada pengangkutan awam
dengan mudah. Kerajaan harus mempastikan rekabentuk pengangkutan awam yang
bersesuaian dengan semua orang.
Pendidikan
·
OKU tidak boleh dikecualikan daripada system pendidikan umum
atas tidak keupayaan, dan kanak-kanak kurang upaya tidak boleh dikecualikan
dari pendidikan pra sekolah, rendah, menengah dan tinggi termasuk latihan
vokasional serta pembelajaran sepanjang hayat.
·
Kerajaan dan institusi pendidikan hendaklah menyediakan
material sokongan pengajaran seperti bahasa isyarat dan Braille.
Pekerjaan
·
OKU hendaklah hendaklah mempunyai hak untuk mendapat
pekerjaan dengan peluang yang saksama.
·
Majikan hendaklah melindungi hak OKU dengan memberikan
kesetaraan dengan orang upaya termasuk peluang yang sama dan pembayaran untuk
kerja yang sama nilai dengan orang biasa, keadaan kerja yang selamat dan sihat,
daripada gangguan dan memulihkan ketidakpuasan hati.
Komputer, Maklumat dan Teknologi
·
Kerajaan dan penyedia perkhidmatan TMK hendaklah memastikan
OKU mempunyai hak untuk akses kepada TMK atas asas kesetaraan dengan orang
upaya.
·
Kerajaan dan penyedia TMK hendaklah, bagi membolehkan OKU
mempunyai akses sedemikian dengan menyediakan maklumat, komunikasi dan
teknologi yang boleh akses, bersesuaian dengan pelbagai jenis ketidakupayaan
mengikut cara yang sesuai dan tanpa kos tambahan.
·
Kerajaan dan sektor swasta hendaklah menerima dan memudahkan
penggunaan bahasa isyarat Malaysia, Braille, komunikasi augmentative dan
alternative dan semua cara, kaedah dan format komunikasi boleh akses yang boleh
dipilih oleh orang kurang upaya dalam urusan rasmi.
Kehidupan berbudaya
·
Orang kurang upaya mesti mempunyai hak untuk akses kepada
kehidupan berbudaya atas asas kesetaraan dengan orang upaya.
·
Orang kurang upaya mempunyai hak untuk mengetahui budaya dan
bahasa sendiri, menikmati cara kehidupan seperti orang biasa, menikmati program
televisyen, filem, teater, muzim, perpustakaan dan pelancongan.
Habilitasi dan rehabilitasi
·
Penyedia perkhidmatan jagaan kesihatan swasta dan pertubuhan
bukan kerajaan hendaklah mengambil langkah yang berkesan dan sesuai untuk
membolehkan orang kurang upaya mencapai dan mengekalkan keupayaan berdikari
yang maksimum, keupayaan fizikal, mental, social dan vokasional sepenuhnya
serta penglibatan dan penyertaan sepenuhnya dalam semuaa spek kehidupan.
·
Sektor swasta dan pertubuhan bukan kerajaan hendaklah
mengambi langkah yang sesuai untuk menggalakkan dan mengukuhkan program
rehabilitasi berasaskan komuniti untuk menyediakan intervensi awal,
rehabilitasi danlatihan bagi orang kurang upaya dalam komuniti mereka sendiri
melalui penyertaan aktif komuniti.
Kesihatan
·
Kerajaan hendaklah mengambil langkah yang sesuai untuk
memastikan orang kurang upaya mendapat akses kepada perkhidmatan kesihatan,
termasuk rehabilitasi berkaitan kesihatan
·
Kerajaan hendaklah menyediakan pakar terapi
pengucapan,fisioterapidan terapi pekerjaan.
·
Kerajaan juga hendaklah mencegah dari berlakunya kurang
upaya selanjutnya, imunisasi ,nutrisi dan genetik kaunseling.
·
Perlindungan kepada Orang Kurang Upaya yang Serius
·
Kerajaan hendaklah menyediakan perlindungan dan sokongan
untuk memastikan orang yang mempunyai kurang upaya yang teruk mendapat kualiti
kehidupan yang baik selepas kematian penjaganya.
·
NGO yang berniat untuk menyediakan penjagaan institusi
kepada orang kurang upaya yang serius atau penjaga kepada orang kurang upaya
yang serus haruslah membuat permohonan untuk mendapatkan insentif bagi
menyediakan penjagaan daripada majlis.
Pertolongan Ketika Kecemasan
·
Orang kurang upaya mempunyai hak untuk dibantu setara dengan
orang upaya dalam situasi kecemasan dan berisiko demi kemanusiaan, termasuklah
ketika perang atau kemusnahan semulajadi.
Majlis Kebangsaan bagi Orang Kurang Upaya
Disamping itu, kerajaan hendaklah menubuhkan Majlis
Kebangsaan bagi Orang Kurang Upaya. Peranan majlis ini adalah seperti berikut:
·
Majlis akan bekerjasama dengan kerajaan, organisasi dan
syarikat untuk melaksanakan pelan.
·
Majlis akan memberikan cadangan dan nasihat kepada kerajaan
untuk memajukan meningkatkan sokongan kepada orang kurang upaya.
·
Membantu orang ramai mengetahui lebih tentang orang kurang
upaya.
·
Meningkatkan system pendidikan.
·
Memperbanyakkan peluang pekerjaan dan ;latihan kemahiran
untuk orang kurang upaya.
Rumusan
Orang Kurang Upaya adalah sebahagian daripada masyarakat
kita. Mereka berhak untuk menikmati pembangunan negara kita dalam semua aspek
seperti pendidikan, perhubungan, TMK, perkhidmatan kesihatan, kemudahan awam,
keselamatan dan lain-lain. Tanggungjawab kerajaan dalam membantu Orang Kurang
Upaya telah ditunjukkan dalam Akta Orang Kurang Upaya 2008 dan Majlis
Kebangsaan bagi Orang Kurang Upaya.
Peraturan-peraturan Pendidikan (Pendidikan
Khas) 1997.
Peraturan Pendidikan (Pendidikan Khas), 1997 merupakan satu
usaha kerajaan untuk memastikan pendemokrasian pendidikan dan kesaksamaan
peluang pendidikan dapat diberikan kepada semua warganegara tanpa mengambilkira
latarbelakang, status ekonomi atau kecacatan seseorang.
Peraturan Pendidikan (Pendidikan Khas) 1997, berkuatkuasa
pada 1 Januari 1998, memberi tafsiran;
“Murid-murid dengan keperluan khas’ ertinya murid murid yang
mempunyai cacat penglihatan atau kecacatan pengdengaran atau masalah
pembelajaran”.
Manakala Program Pendidikan Khas ditafsirkan sebagai;
·
suatu program yang disediakan di sekolah khas bagi
murid-murid yang mempunyai kecacatan penglihatan atau kecacatan pendengaran;
·
suatu program pencantuman di sekolah biasa bagi murid-murid
yang mempunyai kecacatan penglihatan atau kecacatan pendengaran atau mempunyai
masalah pembelajaran; dan
·
satu program pendidikan inklusif bagi murid-murid dengan
keperluan khas yang boleh menghadiri di dalam kelas biasa bersama-sama dengan
murid-murid biasa.
Kelayakan untuk Program Pendidikan Khas
Semua pelajar berkeperluan khas yang boleh dididik dan mampu
mengurus diri sendiri tanpa bergantung kepada bantuan orang lain boleh diterima
bersekolah sepertimana yang disebut dalam Peraturan Pendidikan Khas 1997, Bahagian
II 3(2) seksyen 41 dalam akta Pendidikan 1996.
i. Bagi sekolah kerajaan dan bantuan kerajaan, murid-murid
dengan keperluan khas yang boleh dididik adalah
layak menghadiri program pendidikan khas kecuali bagi murid berikut:
·
murid yang cacat anggota tetapi mempunyai kebolehan mental
untuk belajar seperti murid biasa, dan
·
murid yang mempunyai pelbagai kecacatan atau yang sangat
cacat anggotanya atau yang terencat akal yang berat.
ii. Seseorang murid dengan keperluan khas adalah boleh
dididik jika dia mampu untuk mengurus diri sendiri tanpa bergantung kepada
bantuan orang lain dan disahkan oleh suatu panel yang terdiri daripada pengamal
perubatan, pegawai daripada Kementerian Pendidikan dan Pegawai daripada Jabatan
Kebajikan Masyarakat, sebagai berupaya mengikut program pendidikan kebangsaan.
Kurikulum
Dalam melaksanakan kurikulum pendidikan khas, guru-guru
boleh mengubahsuai kaedah atau teknik pengajaran dan pembelajaran, masa bagi
aktiviti dan susunan aktiviti, mata pelajaran dan bahan bantu mengajar bagi
mencapai tujuan dan matlamat pendidikan khas.
Rumusan
Peraturan-peraturan Pendidikan (Pendidikan Khas) digubal
khusus untuk memastikan pendemokrasian pendidikan dapat diterjemahkan di dalam
system pendidikan kebangsaan di mana semua warga mempunyai akses pendidikan
tanpa mengira keadaan fizikal serta latar belakang mereka. Komitmen kerajaan
juga dengan jelas dinyatakan di dalam Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia
(PPPM) 2013 – 2025 di bawah tajuk ‘kumpulan berkeperluan khusus’ khasnya untuk
golongan sasar ini.
Penambahbaikan peraturan ini juga dilakukan dari semasa ke
semasa terutamanya dengan pindaan Peraturan-peraturan Pendidikan (Pendidikan
Khas) 2013 yang telah diwartakan pada 18 Julai 2013 dan digunapakai pada
sekolah kerajaan dan bantuan kerajaan yang melaksanakan pendidikan khas di
seluruh negara.
No comments:
Post a Comment